Musik: Bläck Fööss
Text: H. Knipp
Verlag: De Bläck Fööss Musikverlag GmbH
Jahr: 1985
1. 1288 troke mer durch die kölsche Muur.
Met Knöppel, Schwert un Hellebard
un aan d‘r Spetz d'r kölsche Buur
zom Schlachtfeld hin noh Worringen
entlang d'r Nüßer Stroß
reefen uns Fraue un uns Pänz:
„Jott met üch - kutt jesund noh Hus.“
2. Dä Erzbischof vun Westerburg
dä wollt ald lang uns Kölle han.
Däm jing et nur öm Maach un Jeld
nit öm uns Siel, däm Kirchemann.
Hä wollt se ungerwirfe
uns Heimatstadt am Rhing.
Dat durf im nit jelinge,
dröm moote mir noh Worringen hin.
Refrain:
Wä en Kölle es jebore,
hät e Rääch si Levve lang
frei ze sin un frei ze odme,
jede Minsch ne freie Mann.
3. De Sonn, die stund ald ziemlich huh,
do kome mer endlich aan.
Dä Feind hatt sich ald opjestallt,
siejessicher schwenkten se ihr Fahn.
Do hammer e Leed jesunge
op uns Vatterstadt,
de Knöppele jeschwunge
un uns domet selver Moot jemaat.
Refrain:
Wä en Kölle es jebore...
4. Om freie Feld vun Worringen
schlogen sich fuffzehndausend Mann
mer hatten ald fass verlore
am Boddem loch uns kölsche Fahn.
De Luff wor voll Jebröll un Schweiß,
voll vun Angs un Nut
d'r Sensemann jing hatt zor Sach,
die Ääd, die wor jedrängk met Bloot.
5. Do komen em letzte Augebleck,
et wor ald fünf vür zwölf
die Buure us däm Berjische,
met Mordsjebröll uns zor Hilf.
D'r Knöppel kraach, d'r Fläjel höpp,
su kämpfte mer Sick aan Sick
leever dud, als ene Knääch ze sin,
ävver keine Meter Boddem mih zeröck.
Refrain:
Wä en Kölle es jebore...
6. Met Joddes un dä Buure Hilf
hatte mer't am Eng jeschaff
met Trone en de Auge
un met allerletzter Kraff.
Manch jode Fründ kom nit mih heim,
feel en d'r eetste Reih
dät Frau un Pänz nie widdersin,
dä Pries wor huh, doch uns Stadt wor frei.
Wä en Kölle es jebore...